bugüne kadar görebildiğimiz kadarıyla tacizci erkekler teşhir edildiklerinde iki yol seçiyor: birincisi mutlak inkâr, kadını suçlama… ikincisi, özür. bu adamların bir kısmı, bir basın ve halkla ilişkiler danışmanı bulunacak bir servet ve ünün sahibi
ayse düzkan
geçen hafta, sosyal medyada, bir erkek yazarın, çevirmenlerle ilgili son derece kibirli bir konuşmasının videosu, başka bir şeyi tetikledi ve kadınlar onun kendilerini taciz ettiğini ifşa etmeye başladı. sonrası çorap söküğü; bu mecranın okurları arasında izlememiş olan yoktur, o yüzden ayrıntıya girmeyeceğim.
aslında cinsel tacizle mücadele yeni değil. türkiye’de 1989 yılında düzenlenen mor iğne kampanyası’nı hatırlamayanlar bile duymuştur. o kampanya daha çok sokakta, toplu taşımada vuku bulan taciz girişimleriyle ilgiliydi. eski zamanlarda, şehirlerde toplu taşımada, kadınların tacizcilere, fark ettirmeden batırmak ve böylece kendilerini korumak üzere yakalarının altında iğne taşıdıkları biliniyordu. mor iğne kampanyası o tecrübeden yola çıktı, iğneyi yakanın dış tarafına çıkarttı, ona mor bir süs -boncuk, fiyonk- takarak rengini verdi ve böylece o geleneksel yöntemi politikleştirdi.
geçen hafta yapılan ifşalar akla me too hareketini getirdi. ancak arada bir fark var. me too kampanyasında, failler de tacize maruz kalan kadınlar da ünlü, dünyanın birçok yerinde tanınan insanlardı. bunun meselenin kolayca yaygınlaşmasında büyük etkisi oldu. ayrıca, örneğin gywenth paltrow, uma thurman gibi güçlü kadınların tacizle yüz yüze kalmış olması, aynı şeyleri yaşamış kadınların kendilerini yalnız hissetmemesine ve tıpkı onlar gibi, suçu ve suçluları teşhir edecek gücü bulmalarına yardımcı oluyor. buradaysa, erkekler ünlü ve daha önemlisi itibarlı. taciz cüretini bulmalarında bu itibarın büyük etkisi var, suçlarının ifşa edilmesinin dikkat çekmesinde de ünleri etkili.
sen beni yanlış anladın ama
şunu hatırlayalım, birçok kadın tacize uğradığında hissettiği rahatsızlığın sebebini tanımlamakta güçlük çekiyor. tanımladığında da bununla ilgili konuşacak cesareti bulması zaman alabiliyor. ayrıca diyelim ki bu cesareti buldu, yasal bir işlem yürütecek gücü olmayabiliyor, sonuç alamamaktan, o süreçte yıpranmaktan çekiniyor. devletin yargısı dışında başvurabileceği bir merci yok ve en önemlisi; o erkeğin güç aldığı itibarını sarsmak zor çünkü aynı erkeğin taciz ettiği kadınların birbirlerine ulaşmaları kolay değil. sosyal medya bu açıdan önemli bir imkân sunuyor…
