Parçalanmış tarihimizi, bir araya gelmek üzere geri plana ittik. Sadece bir nesil önce, kabilelerimizin çoğu birbirleriyle savaşıyordu, ama şimdi birlikteyiz, ortak düşmanımıza karşı birlikte savaşıyoruz. Ve bu ortak düşman sizsiniz; topraklarımızı istila eden ve bizim için bıraktığınız ormanların o küçük kısımlarını bile yakan, yerli olmayan halklarsınız. Brezilya Devlet Başkanı Bolsonaro, topraklarımıza yakın çiftlik sahiplerini ormanı temizlemeye teşvik ediyor ve bölgemizi işgal etmelerini engellemek için hiçbir şey yapmıyor.
Sizi yaptığınız işi; yıkımı ve Dünya ruhlarına saldırınızı durdurmaya çağırıyoruz. Ağaçları kestiğinde atalarımızın ruhlarına saldırıyorsunuz. Mineraller için kazı yaptığınız zaman Dünya’nın kalbini zorluyorsunuz. Ve toprağa ve nehirlere zehir döktüğünüzde – tarımdan gelen kimyasallar ve altın madenlerinden gelen cıva – ruhları, bitkileri, hayvanları ve toprağın kendisini zayıf düşürüyorsunuz. Toprakları böyle zayıflattığınızda ölmeye başlar. Toprak ölürse, dünyamız ölürse, hiçbirimiz yaşayamayacağız ve biz de öleceğiz.
Bunu neden yapıyorsunuz?
Ne tür bir gelişme ormanın zenginliğini elinden alıyor?
Neden bunu yapıyorsunuz? Bunun kalkınma için olduğunu söylüyorsunuz – ama ne tür bir gelişme ormanın zenginliğini elinden alıyor ve onun yerine sadece bir tür bitki veya bir tür hayvan koyar ki? Ruhların bir zamanlar bize mutlu bir yaşam için ihtiyacımız olan her şeyi verdiği yerde – tüm yiyeceklerimiz, evlerimiz, ilaçlarımız – şimdi sadece soya veya sığır var. Bu gelişme kimler için? Çiftlik arazisinde sadece birkaç kişi yaşıyor; burada yaşayan birçok insanı besleyemiyorlar ve bereketsizler.
Peki, bunu neden yapıyorsunuz? Bunun, bazılarınızın çok para kazanabilmesi için olduğunu görebiliriz. Kayapó dilinde, paranızın karşılığını piu caprim, yani “hüzünlü yapraklar” olarak adlandırıyoruz, çünkü bu ölü ve işe yaramaz bir şey ve sadece zarar ve üzüntü veriyor.
Paranız topluluklarımıza girdiğinde, çoğu zaman büyük sorunlara neden oluyor, insanlarımızı birbirinden ayırıyor. Zengin insanlar dediğiniz kişilerin diğerlerinden izole olarak yaşadığı şehirlerde de aynı şeyi yaptığını görüyoruz, diğer insanların kendi piu caprim’lerini çalacağı korkusuyla yaşıyorlar. Bu arada diğer insanlar da kendileri ve çocukları için yiyecek alacak yeterli paraya sahip olmadıklarından açlıktan ölüyor ya da sefalet içinde yaşıyor.
Zenginler de bizim gibi ölecek
Ama bu zengin insanlar da hepimiz gibi ölecek. Ruhları bedenlerinden ayrıldıklarında üzüntü ve acı içinde olacaklar, çünkü biz Kayapó yerlilerinin yaptığı gibi hayattayken, kendilerinden önce başkalarının yeterli miktarda yiyeceği olduğundan emin olmak ve onlara yardım etmek yerine birçok insanın acı çekmesine neden oldular.
Yaşam şeklinizi değiştirmek zorundasınız çünkü kayboldunuz; yolunuzu kaybettiniz. Gittiğiniz yol, sadece yıkımın ve ölümün yolu. Yaşamak için dünyaya, ağaçlara, bitkilere, hayvanlara, nehirlere ve hatta dünyanın kendisine saygı duymalısınız. Çünkü tüm bu saydıklarımın birer ruhu vardır ve bu ruhlar olmazsa dünya ölür, yağmurlar durur ve yiyecek bitkiler yok olur.
Hepimiz bu havayı soluyoruz, hepimiz aynı suyu içiyoruz. Bu gezegende yaşıyoruz. Dünyayı korumamız gerek. Aksi takdirde, dev rüzgârlar gelecek ve ormanı yok edecek.
O zaman siz de bizim hissettiğimiz korkuyu hissedeceksiniz.
*Brezilya Kayapó halkının şefi. The Guardian-Çev: Emrah Kırmaz Kaynak: ecologicalnanarcy.wordpress.com
