Barış ve Demokratik Toplum Sürecini, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bir ileri bir geri giden başdanışmanlarından Mehmet Uçum’un yazılarında takip etmek, işlevsel olacaktır. Bilindiği gibi başdanışmanlar Türk devletinin yeni yapılanmasında bakanlardan daha güçlüdürler.
Uçum, bir yazısında Kürt halkının özgürlük ve demokrasi mücadelesi için, “kırk yıldır emperyalist bir proje olarak terör destekli bir “dış Kürt sorunu” üretildiğini, bunun yanında “12 Eylül faşizmiyle birlikte devreye sokulan Kürtlerin reddi ve inkârı nedeniyle bir “iç Kürt sorunu” yaratıldığını yazmaktadır.
Hâlbuki halen devam eden ret, inkâr ve Kürtlerin ulusal demokratik haklarının gasp edilmesi Cumhuriyetten önce başlamıştır. Bu nedenle Kürtler Koçgiri, Şeyh Sait, Ağrı, Dersim ve diğer hareketlerle ulusal demokratik hakları için mücadele etmişlerdir. Bugünde devam eden bu mücadele Kürt sorunudur işte.
Uçum, “Erdoğan’ın yönetimlerinde ret ve inkâr politikaları bitirildi” demektedir. Oysa ret ve inkar politikası, Erdoğan’ın lütfuyla değil, Sayın Öcalan’ın önderliğinde, PKK’nin ve Kürt halkının sürdürdüğü mücadeleyle bitirilmiştir.
Uçum, Kürt özgürlük mücadelesini, “Türklerin ve Kürtlerin kardeşliğini ve birliğini kırk yıldır hedef alan terör” olarak tanımlamaktadır. Bu tutum Kürtlerin varlığını ve haklarını inkâr eden düşmanca politikanın devamıdır.
İnkâra devam eden Uçum, “Türkiye’nin Kürtlerinin bir statü sorunu yok” demektedir.
Birincisi Kürtler “Türkiye’nin Kürtleri” değildirler. İkincisi, Kürt sorunu yok ise ne diye mesai tüketilmektedir? Üçüncüsü, Uçum yalan söylemektedir. Hakları gasp edilen Kürtlerin sorunu vardır. Kürtler ulusal demokratik haklarını kullanmak istemektedirler.
Kürt sorununun olmadığını ispat etmeye çalışan Uçum “Kimlik temelli terör örneklerinde Kuzey İrlanda ve Bask dikkat çekiyor. Bunlar Türkiye için emsal olamaz: İkisinde de coğrafi ve kültürel açıdan tam ayrışan toplumlar söz konusuydu. Bu örneklerdeki terör, yerel dinamiklerden doğdu. Emperyalist destekler ve küresel oyunlar yoktu. Türkiye’de toplum ve coğrafya bölünmüş değildir; inanç, kültür ve gelenek birliği mevcuttur.” demektedir. Bu iddiaların hepsi yalandır.
Kürdistan, Türkiye’den ayrı bir coğrafyadır. Kürtler, özgürlük mücadelelerini emperyalistlere dayanarak değil, kendi güçleri ve on binlerce şehidin kanıyla sürdürmüşlerdir. Kürtlerle Türkler arasında “kültür ve gelenek birliği” mevcut değildir. İnanç yakınlığı ise sömürgeciliğin kabul edilmesini gerektirmez.
Uçum Kürt sorununu çözmek için başlatılan “sürecin adı, “çözüm süreci” değil; bir “geçiş süreci”dir demektedir. Halbuki sürecin adı, “geçiş süreci” olabilir ama “terörsüz Türkiye’ye geçiş” değil, “çözümün gerçekleştiği Türkiye ye geçiş” süreci olmalıdır.
Uçum, “Terörsüz Türkiye”ye geçişe ilişkin devlet inisiyatif almıştır” demektedir. Evet, bu süreçte devlet taraftır. İyi de bundan önceki süreçleri başkası mı yönetiyordu?
Uçum, doğru bir yönelimle, sürecin tamamlanması için bir yasal düzenlemenin gerektiğini belirtmektedir. “Komisyon geçiş sürecinin hukuk önerisine geçmenin eşiğinde. Bu eşiğin aşılması için silah bırakma kararı, pratik olarak teyit edilmelidir. Geçiş süreci hukuku için bu şarttır. Yoksa komisyon dinlemeleri sürdürür ve zaman kaybına sebebiyet vereceklere devlet göz yummaz” demektedir.
Uçum, öncelikle “devlet göz yummaz” sözüyle saldırıların yoğunlaştırılacağını belirterek demokrasi güçlerini tehdit etmektedirler.
Ayrıca Uçum, “hukuki sürecin başlaması için silah bırakıldığının teyit edilmesi şarttır, yoksa süreç zamana yayılacaktır” diyerek süreci provoke etmekte, çıkmaza sokmaya çalışmaktadır.
Uçum ’un yaklaşımı, TBMM Komisyon başkanı N. Kurtulmuş tarafından da paylaşılmıştır. Kurtulmuş “komisyon Sayın Öcalan ile görüşecek mi?” sorusunu “ nitelikli çoğunluk kararı olmalı” ve “silah bırakma şartı yerine getirilmeli” diyerek cevaplamıştır. Kurtulmuş’un bu tutumu, Uçum ‘un son yazısında, Kürt Halk Önderi Öcalan ile görüşülebileceğini yazmış olmasının yanıltıcı olduğunu da ortaya koymaktadır. Bu durum devletin ipe un sermeye niyetlendiğini düşündürmektedir.
Uçum, düzenlenmesi gereken yasanın “olabildiğince geniş mutabakatla, Anayasa’ya aykırı hiçbir hüküm içermeyen, devlet, ülke ve millet hassasiyetlerine ve kırmızı çizgilere uygun, tek, geçici ve özel bir kanun” olması gerektiğini belirtmiştir.
Ayrıca yasada “genel talepler ve haklar değil, kapsamdaki kişiler için geçişi sağlayacak teknik ve pratik hukuki koşullar” düzenlenecektir.Kalıcı, demokratik bir dönüşümün beklenmeyeceği bir yasadan söz edilmektedir. Erdoğan’ın kılavuzu böyle buyuruyor!
Yine de, Kürt sözünün geçmediği vatandaşlık tanımı, Türkçe’nin tek resmi dil olduğu, Kürtçenin sınırlandırıldığı, “üniter yapıyı destekleyecek yerel meclislerle” merkeziyetçiliğin güçlendirileceği bir yerel yönetim tarzı, çözüm diye Kürtlere dayatılmak istenmektedir. Ama Kürtler, çözümün İmralı da ve halkların örgütlü direnişinden geçtiğini biliyorlar.
