Erdoğan yurt dışındaki toplantılarında devamlı olarak İsrail devletine ve başkanına terörist suçlamaları yapmaya devam ediyor. Türkiye’de hiçbir inandırıcılığı kalmamış söylemlere insanların karnı tok. Kapalı kapılar arkasında neler konuşulur bilinmez ama görünen köye de kılavuz gerekmez. Erdoğan’a göre ne Hamas ve ne de HTŞ terör örgütü ama dünyanın bakış açısı farklı. Şu anda Hamas’ın ve HTŞ’nin hamisi olarak Suriye’de SDG’ye karşı dayatmalarda daha doğrusu 10 Mart’ı bir an önce hayata geçirilmesini istiyor. Gazze’de ben Hamas liderleriyle görüşürüm onları ikna ederim ama siz de SDG’yi 10 Mart ile gündemde olan entegrasyon işlemine ikna edin. ABD’nin Ortadoğu’da en güvendiği askeri ve siyasi yapının SDG olduğu gerçekliğini Türkiye’nin kabul etmesi gerekiyor. Şam’da ne bir hükümet var ve ne de ordu. HTŞ içindeki cihadist grupların çıkarları her şeyden önce 10 Mart için büyük engel. Türkiye destekli bu grupların silahları bırakması en büyük sorun. Halep’te Kürt mahalleleri olarak bilinen Eşrefiye ve Şêxmeqsûd mahallelerine Sultan Murad ve SMO çeteleri sivilleri de hedef alarak saldırıya geçtiler. Şam hükümeti bu çetelere karşı çaresiz bir durumda çünkü istikrarı bozacak çıkar gruplarını yönetecek gücü yok. Burada yaşayan Kürtler YPG’den yardım bekliyor. Bu savaş devam ederse Suriye’de iki seçenek tartışılacaktır.
1. seçenek Suriye’de federatif bir yapılanma ki, Türkiye şiddetle buna karşı duruyor,
2. seçenek de SDG siyasi, askeri, demokrasi ve özgürlükçü yapılanmasıyla Şam’da idareyi ele almasıdır. Türkiye bu seçeneği de kabul etmiyor. ABD bu seçenekler üzerinde çalışmalarını yürütüyor. CENTCOM Başkanı Cooper ve Tom Barrack’ın SDG ile görüşmelerini iyi okumak gerekir. Gazze için sesini yükselteceksin ama Rojava’yı da tehdit edeceksin. Bu olmaz.
İran ile olan hesaplaşma daha bitmedi ve yeniden alevleniyor. 12 günlük Haziran savaşında her iki taraf da gücünü test etti. ABD ateşkes ile İsrail’i kurtardı ama şimdi durumlar değişti. Yakın zamanda ABD İran’a saldırı düzenleyebilir. Askeri uçaklar Katar üssüne indi. İran da kendi hazırlığını devam ettiriyor, bu durum caydırıcılık için mi yoksa savaş için mi sorusunu da beraberinde getiriyor. Burada çıkacak olan savaş İran’ı da federatif bir yapıyı kabul etmesi durumuna zorlayabilir. Irak, Suriye ve İran bu üç federatif yapı Ortadoğu’da dengeleri tamamen değiştirir. Türkiye’de acaba sıra bize de mi gelecek kuşkusu yaygınlaşıyor. Bakalım Ankara bu durumları nasıl karşılayacak? Ayrıca İran’da büyük bir Belucistan sorunu yaşanıyor, Afganistan ve Pakistan ile sınır komşusu. Yeni haritalar çiziliyor umarız bu haritalar çizilirken insanlık ölmez.
Yalnız Ortadoğu’da değil Uzakdoğu’yu da ilgilendirecek gelişmeler tüm hızıyla devam ediyor. Rusya Ukrayna ile savaş durumundayken Çin ile askeri ve ticari görüşmelerini sıklaştırdı. Bu durum ABD’yi çok rahatsız etti hatta birkaç hafta evvel Çin’de yapılan geçit töreni bir uyarı olarak algılandı. ABD bunun üzerine kendisine yeni alanlar açmak durumunda kaldı. Bunlardan birisi de Afganistan’daki Bagram hava üssünü Afgan rejiminden tekrar geri aldı yüklü bir parayla. Burası dünyanın en büyük havaalanlarından biri ve Çin ile olan mesafesi de oldukça kısa. Çin hükümeti bu gelişmelerden çok rahatsız olduğunu isim vermeden “malum ülke bölgede gerginliği tırmandırıyor, umarız böyle durumla karşılaşmayız” diye beyan etti.
Ülkede de değişen bir şey yok. Adalet ve ekonomi olarak çöküş devam ediyor. Her gün yeni skandallar gündemi oluşturuyor. Sinan Ateş davasındaki avukat öldürüldü. Hukuk katledilirken insanlar da katlediliyor. Bir de Meclis’te komisyon çalışmaları vardı. Meclis’in açılmasıyla birlikte gülücük furyasına tanık olduk. Bizler de bu gülücüklerden nemalanmak istiyoruz ama nerede buna neden olacak irade. Türkiye geçim ve seçim kıskacında. Hayırlısı olsun demekten başka umudumuz yok.
