Biz Kürtler yüzyıllardan beri insanlık dışı muamele gördük ve dayandık. Esasen tarihte görüldüğü gibi Kürtler işkence ve sıkıntılara karşı dirençlidirler. Müslüman kardeşlerimiz Türkler, Araplar ve Acemler asırlarca haklarımızdan mahrum bırakarak uyutmaya çalıştılar. Biraz uyuşup, mahmur olduk amma en sonunda uyandık.
Eğer öyleyse, bizi yüzyıllarca aç aç uyutmak isteyen Müslüman kardeşlerimizin utanması gerekiyor.
Allah billah aşkına soruyorum: Bir Arabın, bir Türkün, bir Farsın, Kürtlerden bir üstünlüğü mü var?
İnsanlıkta en büyük ayıp ve ahlaksızlık üstünlük iddiasıdır. Dünyayı bugüne kadar keşmekeş eden de bu iddialar oldu.
Hitler, Almanların dünyanın en üstün ırkı olduğunu söylüyordu. Ona göre tüm dünyanın Almanlara uşaklık etmesi gerekiyordu.
Atatürk “Bir Türk cihana bedeldir” diyordu. “Ne mutlu Türküm diyene” diyordu.
Araplar kendilerinin “Kavm-i Necip” olduğunu iddia ederler. Yani insanlığın en asil ve üstün ırkının Araplar olduğunu kabul ederler. Tabii bu durumda diğerlerinin de onlara uşak olması gerekiyor.
Yahudilerin de böyle bazı saçma sapan deyişleri vardır. Örneğin derler ki, “Allah Ben-i İsrail kavminin Allahıdır. Başka Allahlar varsa da o Allah, İsraillilerin Allahının emrindedir.”
Bir örnek vereyim: Hz. Davut zamanında Ben-i İsrail ile Fenikeliler arasında bir harp olur ve Ben-i İsrail Fenikelilere yenilir. Ama Nebi Davut ordusuna ve halkına moral vermek için der ki, “Bu sefer böyle oldu, bir daha olmaz. Çünkü bu harple her nasılsa bizim Allahımız Fenike Allahına yenildi.” Merak edenler konuyu Şemsettin Günaltay’ın “Yakın Şark III, Suriye ve Filistin” adlı tarih kitabından okuyabilir. Demek oluyor ki, peygamberler bile birden çok Allah’ın varlığını kabul ediyorlar.
Ama bugün artık aç bırakılmış Kürdün aklı başına geldi. Bunu artık Arabın, Türkün ve Farsın anlaması gerekir. Onlardan artık bizi zorla yeniden uyutmaya kalkışmamalarını istiyoruz.
Türk-İslam alemi gibi Kürtler de artık uykudan uyanmak istiyor. Kürtler, Mezopotamya’nın en eski halkı olarak hakkı olan şerefli bir biçimde yaşamak istiyor.
Büyük Türk şairi Nazım Hikmet’in, Araplara, Türklere ve Farslara yol göstermesi gerekir:
“Bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine”
Artık ırkçı hikayelerle ve “Ne mutlu Türküm diyene” gibi saçma sapan sözlerle bir yere varılmaz.
Kürdün artık kaybedecek bir şeyi kalmadı. Bu işlerin bir şey kazandırmayacağını diğer Müslüman kardeşlerimizin artık görmesi gerekir.
———————
5 Temmuz 1992
