Diyarbakır’da kayıp yakınları, 27 yıl önce gözaltına alındıktan sonra kendisinden bir daha haber alınamayan Abdürrahim Demir’in akıbetini sordu.
Kayıp yakınları ve İnsan Hakları Derneği (İHD) Diyarbakır Şubesi, “Kayıplar bulunsun, failler yargılansın” eyleminin 706’ncı haftasında Diyarbakır’ın Bağlar ilçesinde bulunan Koşuyolu Parkı’ndaki Yaşam Hakkı Anıtı önünde bir kez daha bir araya geldi. Kaybedilenlerin fotoğraflarının taşındığı eylemde, İHD Diyarbakır Şubesi Başkanı Abdullah Zeytun konuştu.
İnsanlık dışı suçların ortaya çıkartılmasında devletin sorumluluğuna dikkat çeken Zeytun, Lice davası faillerinden Eşref Hatipoğlu’nun yaşamını yitirdiği ile ilgili iddialara değindi. Zeytun, “Bizler bu hesaplaşmanın sadece bir iki kişi ile yapılmadığını biliyoruz. Bizler devletin uluslararası hukukla güvence altına alınan yükümlülüklerini yerine getirmesini istiyoruz” dedi.
Hasta tutuklulara özgürlük
Son bir haftada 3 tutuklunun cezaevinde yaşamını yitirdiğini hatırlatan Zeytun, hayati risk altında olan ağır hasta mahpusların ceza infaz sistemi uygulama ve mevzuatı sebebiyle sağlık hizmetine erişemediğinden dolayı yaşamlarını yitirdiğini söyledi. Zeytun, ATK’nin bilimsel ve gerçeklikten uzak raporları, savcılıkların hasta mahpusları değil de güvenliği esas alan yaklaşımları nedeniyle, Bakanlığın bu hasta mahpuslar yokmuş gibi politikaları nedeniyle bunlar yaşamlarını yitirdi” diye konuştu.
Abdürrahim Demir’in hikayesi
Zeytun’un konuşmasının ardından İHD Diyarbakır Şubesi Kayıp Komisyonu Üyesi Fırat Akdeniz, 17 Ağustos 1995’te Adana’ya giderken Şavelat Karakolu’nda gözaltına alınıp kendisinden 27 yıldır haber alınamayan Abdürrahim Demir’in hikayesini okudu. Demir’in okunan hikâyesi şöyle: “22 yaşındaki Abdürrahim Demir, Mardin Ömerli İlçesinde ikamet ediyordu. 17 Ağustos 1995 tarihinde Adana’da yaşayan yakınlarını ziyaret etmek üzere yola çıkar. Kızıltepe Viranşehir karayolu üzerinde seyir halinde iken yol üstünde bulunan Şavelat Jandarma kontrol noktasında, otobüsten indirilerek gözaltına alınır.
Adana’ya gitmediğini öğrendi
Gözaltına alındığına tanıklık edenler, Demir’in Şavelat Jandarma Karakoluna götürüldüğünü söyler. Akşama doğru bir karakol görevlisi, Demir’in evini telefonla arayarak anne Kesire Demir’e “Oğlunuz Abdurrahim, Şavelat Jandarma Karakolunda, gelip alabilirsiniz” der. Yaşlı olan annesi, “Benim kimsem yok, ben gelemem, oğlumun okuma yazması var, bırakın kendisi gelir” der. Abdurahim’in bırakıldığını düşünen anne Kesire Demir, iki gün sonra Adana’daki akrabalarını aradığında oğlunun Adana’ya gitmediğini öğrenir.
27 yıldır kayıp
Kesire Demir, oğlunun bir fotoğrafını yanına alarak evlerinin yakınında bulunan Merkez Çarşı Karakolu’na gider. Görevliler oğlu hakkında kendisine hiçbir bilgi vermeden evine dönmesini ister. Abdurrahim’in yakınları dört gün sonra Şavelat Karakoluna gider. Karakoldaki görevliler akrabalarından birine “Biz böyle birini almadık, böyle biri bizde yok” der. Abdurrahim’in ailesi resmi kurumlara başvurularda bulur, ancak sonuçsuz kalır.
Demir ailesi 24 Şubat 1997’de İnsan İHD’ye başvurur. İHD, Demir’in akıbetini öğrenmek için hukuki tüm girişimlerde bulunur, ancak hiçbir sonuç alınmaz. Abdurrahim Demir, 27 yıldır kayıp. Kendisinden halen bir haber alınabilmiş değil.”
Açıklama oturma eyleminin ardından son buldu.
