Türkiye’deki ulus devletçi yapılanma Kürtlerin de devleti haline gelebilecek mi? Bu enerjiyi kendi bünyesine alabilecek mi? Meclis’teki Milli dayanışma, kardeşlik ve demokrasi komisyonunun bu temel soruya cevap vermesi gerekiyor. Bu soruya cevap vermesi için ise Önder Apo ile görüşmesi şarttır
Emine Ilgaz
Geride kalan haftanın temel gündemi Türkiye’nin geleceğinin nasıl şekilleneceğini belirleyecek olan Demokratik Toplum ve Barış süreci ile ilgili gelişmeler oldu. Bu gelişmeleri, tartışmaları, bu konuda yapılan yorumları takip ederken Türkiye’nin tüm sorunlarına çare üretecek, gerçekten kendi ayakları üzerinde durabilen, güçlü ve iradeli bir ülke haline gelmesini sağlayacak, tam bağımsız olmasa da şimdikinden daha bağımsız ve ülkeyi ülke kılan değerlerine daha bağlı bir sözleşmeyle şekillendirecek bir döneme girdiğimiz düşüncesine kapıldım zaman zaman. Fakat bunun çok zor olduğunu biliyorum. Ve bu sürecin tüm zorluklarını İmralı adasında, iletişim koşulları olmayan, kurucusu olduğu örgütüne müdahale etme imkanlarına sahip olmayan, Türkiye toplumuna ve siyasi yapılarına ulaşamayan ve düşüncelerini anlatamayan, kendisine yönelik saldırılara cevap verme fırsatının verilmediği bir Önderlik gerçekliğinin üzerine yıkılmış durumdadır. Sanıldığının aksine bu durum, bu Önderlik gerçekliğinin ne kadar güçlü, yaratıcı, etkileyici olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor. Koşullar yüzde 99 aleyhinde ama o yüzde 1’in politikasını yapıyor. Türkiye Cumhuriyeti’ni, demokratik cumhuriyete dönüştürüyor. Türkiye’deki siyasi yapıların büyük çoğunluğu, demokratik toplum ve barış çağrısına yakınlaşıyor, olabilirliğine daha fazla inanıyor ve ikna oluyor. Hiç şüphesiz ortaya çıkan bu durum Türkiye’deki halkların temel eğiliminin ortaya çıktığını gösteriyor.
Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş aşamasında, Anadolu ve Mezopotamya olarak tanımlanan bu kadim toprakları, üzerinde yaşayan tüm farklılıklarıyla savunmayı başaran iki temel unsur Kürtler ve Türklerdi. Kurucu mecliste bu gerçeklik çarpıcı bir şekilde ortadaydı ve 1. Dünya savaşının Ortadoğu’yu paramparça eden saldırıları karşısında ülke savunması bu iki sütun üzerinden yapılmıştı. O zamanlar ülke iki kanatlı kuş olmuş ve kanatlanmayı başarmıştı. Sonrasında ne olduysa oldu ve kuşun bir kanadı yok sayıldı, kırıldı, sarıldı ve kıpırdayamaz halde tutuldu.
50 yılı aşan bir süredir, tanınmaz hale getirilen Kürtlüğü yeniden tanımlayan, yaralarını saran ve esaretine son veren Kürt özgürlük Hareketi’nin yürüttüğü çarpıcı, sorgulatıcı, yıkıcı ve yeniyi ortaya çıkaran mücadeleci haliyle şimdi dert yerini buldu. Kürt varlığı evrensel ve yerel boyutlarıyla ortaya çıkarıldı, örgütlü bir halk olarak kendiliğini gösterdi. Bu hatırlatmayı şunun için yapıyorum; Meclis komisyonu bu varlıkla ne yapacağına karar verme aşamasındadır. Sadece komisyon da değil Meclisin tamamı, 21.yüzyılın ikinci çeyreğine ispatlanmış, inkâr edilemeyen ve özgürlükte ısrarlı bir Kürt gerçekliği ile ne yapacağına karar vermek zorundadır. Bu gerçeklikle demokratik entegrasyon ile bütünleşilecek mi yoksa geride kalan yüzyılın kodlarına bağlı olarak inkâr, asimilasyon ve savaş mı sürecek? Ortadoğu’nun tüm denge ve güçlerini etkileme potansiyeline sahip bir halktan bahsediyorum. Sadece bu da değil. Kimlik ve özgürlük arayışının yüklediği enerjisiyle dinamizmi en yüksek bir toplumsal kesimden bahsediyorum. Binli yıllardaki İslam ideolojisinin savaşçılığını kuşanan Türklerin enerjisi neyse; Bedevilerin çöllerdeki hali ve uygarlık arasındaki sıkışmışlığa verdikleri mücadele nasıl ki İslamiyet’i yarattıysa bölgede sıkıştırılmış bir Kürt varlığı da demokratik toplum ideolojisiyle değişim ve dönüşüm gücünü içinde bulundurmakla birlikte ilerlemesini gerçekleştirecektir. Bu enerjiyi kendi bünyesine akıtan hangi güç olursa Ortadoğu’nun parlayan yıldızı mutlaka o olacaktır.
Türkiye’deki ulus devletçi yapılanma Kürtlerin de devleti haline gelebilecek mi? Bu enerjiyi kendi bünyesine alabilecek mi? Meclis’teki Milli dayanışma, kardeşlik ve demokrasi komisyonunun bu temel soruya cevap vermesi gerekiyor. Bu soruya cevap vermesi için ise Önder Apo ile görüşmesi şarttır. Kabul edilsin ya da edilmesin, Kürtler adına 50 yıldır varlık ve özgürlük mücadelesi veren bir Önderlikten bahsediyoruz. Üç kişiyi yanına alıp pikniğe bile götüremeyenler 50 yıldır milyonları bir araya getiren, binlerce gencini savaştıran bir Önderlik gerçekliğine saygılı olmayı bilmesi gerekir. Saygılı olmak ise karşısında el pençe durmak değil, doğru anlamakla olabilir. Her halde sağlam bir diyaloğun, ortaklaşmanın, kardeşliğin ilk adımı böyle bir anlam gücünü açığa çıkartmaktan geçer. Milli dayanışma, kardeşlik ve demokrasi komisyonu, kendi misyonuna böyle bir anlam ile karşılık verebilecek mi?
Bu konuda şüphelerim olduğunu hemen söylemeliyim. Komisyon çalışmalarını gereksiz yere uzattıkça, provokasyon tehlikesi büyüyor. Demokratik Toplum ve Barış süreci karşısında yaşanan kararsızlık, başta dış tehlike olmak üzere süreci kırılgan hale getiriyor. Oysa Kürt özgürlük hareketi başından beri yapacağını söylediği her şeyi yaptı ve gereken adımları cesaretle attı.
Belli ki Ortadoğu’da kartlar yeniden karılıyor. Suriye geçici hükümet başkanı Şara ABD’ye gitti. İsrail, başta Gazze olmak üzere bölge planlarını hayata geçirmek için fırsat kolluyor. Filistinlileri idam etme koşullarını oluşturduğu için İsrail meclisinde baklava dağıtıldı. Türkiye’nin kardeş millet ilan ettiği Azerbaycan, Türkiye’ye diş bileyen İsrail ile temel bir müttefik olarak hareket ediyor ve bunu artık herkes biliyor. Azerbaycan Türkiye’den ziyade İsrail’e yakın bir ülke olarak çalışıyor. Bunu İran çok iyi biliyor örneğin ve dün gece İran Cumhurbaşkanı Reis’inin helikopter kazasında hayatını kaybettiği olaya çok benzeyen bir başka olay Türkiye’yi derinden yaralıyor. Azerbaycan’dan kalkan Türk uçağı düşüyor. Neden se 33 asker olayı aklıma düşüyor birden. Nasıl bir bağlantı kurdun diye sorulabilir ama biliyorum ki Türkiye’de savaş rantçısı bir kesim gözünü karartmış bir şekilde her türlü saldırıyı yapmanın peşinde. Bu nedenle TBMM’deki Meclis komisyonu elini çabuk tutmalı.
