Avrupa çapında yapılan genetik araştırması, Neolitik Çağ’ın sonlarına doğru şiddetli nüfus değişimleri olduğunun kanıtlarını gösteriyor
Avrupa çapında yapılan genetik araştırması, Neolitik Çağ’ın sonlarına doğru şiddetli nüfus değişimleri olduğunun kanıtlarını gösteriyor. Araştırmada bu durum pastoralist ilişkili soyun Karadeniz-Hazar (Pontic-Caspian) bozkırlarından gelişine bağlanıyor. Fakat özellikle Orta Avrupa’daki bu nüfus değişiminin zamanlaması, soyların geliş ve karışım süreçleri tam olarak anlaşılmış değil. Yayımlanan yeni çalışmada araştırmacılar, modern Avrupalıların atalarına dair yeni görüşler sağlayan 96 antik genomu analiz etti.
Hazar bozkırları
Göl kıyıları ve bataklık çevrelerinden iç dağ vadilerine ve yüksek dağ geçitlerine kadar birçok yerde bulunan Neolitik yerleşimlerle İsviçre’nin zengin arkeolojik kayıtları, bu bölgeyi Orta Avrupa’nın insan tarihi araştırmaları açısından başlıca bölgelerden biri yapıyor. Neolitik Çağ’ın sonlarına doğru, İp Baskılı Seramik Kültürü’ne ait arkeolojik kanıtların ortaya çıkışı, yeni soyun bileşenlerinin Karadeniz-Hazar (PonticCaspian) bozkırlarından gelişi ile denk geliyor. Fakat, bu yeni insanların tam olarak ne zaman geldikleri ve yerli Avrupalılarla nasıl karıştıkları belirsizliğini koruyor.
Genetik olarak yapılanmış toplumlar
Araştırmanın baş yazarı Anja Furtwängler, “Dikkat çekici şekilde, bu soyun bölgeye gelmesinden bin yıl sonrasına kadar herhangi bir bozkırla bağlantılı soya sahip olmayan birkaç kadın birey tespit ettik” diyor. Genetik analizlerden ve kararlı izotoplardan elde edilen kanıtlar, erkeklerin doğdukları yerde sabit kaldığı, kadınların ise bozkır soyu taşımayan uzak ailelerden geldiği ataerkil bir toplumu gösteriyor. Bu sonuçlar, İp Baskılı Seramik Kültürü’nün Bronz Çağ’da Orta Avrupa’nın büyük kısmına yayılmış, görece homojen nüfus olduğuna işaret ediyor. Fakat ayrıca; bozkır bağlantılı soya sahip olmayan nüfusun İp Baskılı Seramik Kültürü’ne paralel bir şekilde yüzyıllarca varolduğunu gösteriyor.
EKOLOJİ SERVİSİ
