PKK, onurlu bir barış ve demokratik çözüm için üstüne düşen görevi çok hızlı bir şekilde yerine getirmiştir. Şimdi görev, Kongre’nin işaret ettiği üzere, herkesindir
Mazlum Amed
90’lı yılların yasaklı Newroz kutlamalarının beni her zaman büyüleyen bir sloganıydı, 2000’li yıllarda da çok duyuldu: PKK halktır, halk burada!
Öyle coşkulu, öyle öfkeli, öyle inatla, ses tellerini yırtarcasına atılırdı ki bu slogan, insanın tüylerini diken diken ederdi.
Kuşkusuz bu slogan bir hakikate işaret ediyordu; PKK artık Kürt halkının zihninde ve gönlünde özgürlüğün tohumu olarak yeşermişti.
On binlerce insan göç ve yoksulluk pahasına PKK’ye karşı korucu olmayı reddetmişti. Kürdistan kentlerinde serhildanlar yüz vermişti.
Artık Kürt’ün varoluş direnişinin bir adresi vardı; Kürdistan’ın dört parçasından gençler yönünü dağlara veriyor, adeta akın akın PKK’ye katılıyordu. Kürtlerin dört parçada kabul ve teveccüh gören bir önderi vardı artık!
90’lı yılların ilk yarısından sonra PKK’nin yeni şiarı “Diriliş tamamlandı, sıra kurtuluşta” olmuştu. Gerçekten Kürtler adeta yeniden doğmuştu, “Adı bile anılmayan bir halkın yurtseverliğini yapanlar”, Kürt – Kürdistani bilince sahip, direnen bir halk gerçekliği yaratmıştı.
Silahlı mücadele Kürdistan sınırlarını aşmış, İç Anadolu ve Karadeniz dağlarına kadar uzanmıştı. Kürdistan’ın dört parçasında, Avrupa’da siyasi, diplomatik çalışmalar yapılmış, Kürt’ün yasaklanan dilinde yayın yapan gazeteler, dergiler, televizyonlar açılmıştı.
PKK’nin askeri olarak en güçlü olduğu ve adından en fazla söz ettirdiği 90’lı yıllarda Önder Apo’nun Kürt sorununa barışçıl-demokratik çözüm arayışları başlamış, tek taraflı ateşkesler ilan edilmiş, ancak bu çabalar ve arayışlar her defasında sabote edilmişti.
Önder Apo ve PKK için silahlı mücadele, katı inkar ve imha politikasının kaçınılmaz bir tercihiydi. Deyim yerindeyse silaha hiç de meraklı değillerdi. Silahlı mücadele, siyasal mücadele zeminini yaratmak için, sadece bir yöntem olarak benimsenmişti, PKK de bu mücadelenin tarihe damgasını vuran aracı olmuştu.
1999 yılında, Önder Apo’nun esaretiyle birlikte, uluslararası komplonun da boşa çıkarılması amacıyla, siyasi çözüm çabaları yoğunluk kazanmıştı. İmralı’yı düşünsel direniş adası haline getiren Önder Apo, savunmalarıyla PKK’nin ideolojik, politik ve örgütsel yapısında yapısal değişiklikler yaptı. PKK artık dünyada kadın özgürlük mücadelesinin ilham kaynaklarından biri haline geldi.
Rojava devrimiyle iyice görünür olan ve cazibe merkezi haline gelen Önder Apo’nun fikriyatı, düşünce dünyasına yeni bir umut olmuştu. Rojava devrimi deneyimi, birçok farklı kimliğin bir arada yaşayabildiği demokratik bir yönetim modeli olarak ‘başka bir dünyanın mümkün olduğunu’ göstermişti.
Yeni bir başlangıç
Tüm bu gelişmelerin öznesi olan PKK, Önder Apo’nun 27 Şubat 2025’te yaptığı tarihi çağrı üzerine 5-7 Mayıs 2025 tarihlerinde toplanan kongresinde, silahlı mücadeleye ve PKK adıyla yürütülen çalışmalara son verme kararı aldı:
“(…) PKK 12. Kongresi, pratikleşme süreci Önder APO tarafından yönetilmek ve yürütülmek üzere PKK’nin örgütsel yapısının feshedilmesi ve silahlı mücadele yöntemini sonlandırması kararlarını alarak PKK adıyla yürütülen çalışmaları sonlandırdı. (…)”
Şimdi ne olacak?
Kuşkusuz PKK’nin bu kararı, mücadelenin son bulduğu anlamına gelmiyor. PKK, demokratik siyaset yapmanın mümkün olmadığı koşullarda silahlı mücadeleyi zorunlu bir seçenek olarak önüne koymuş ve bu yöntemle de bugün sivil demokratik alanda örgütlü bir halk gerçekliği yaratmıştır. Bu yönüyle PKK rolünü başarılı bir şekilde oynamış, Kürt özgürlük mücadelesinin tarihine adını altın harflerle yazdırmıştır.
Kürdistan ve Türkiye’de halklaşan PKK’nin ruhuyla, ‘demokratik toplum sosyalizmi’ mücadelesi demokratik siyaset alanında, yoğunlaşarak devam edecektir.
İktidar ne yapacak?
Kongre’nin ‘silahlı mücadeleye ve PKK adıyla yapılan çalışmalara son verme’ kararı, iktidarı başta Önder Apo’nun özgür çalışma ve iletişim imkanlarına kavuşturulması olmak üzere, demokratik siyasetin alanını genişletecek adımları atmayla yüz yüze getirmiştir.
Kongre’nin sonuç bildirgesindeki şu ifadeler bundan sonra yapılması beklenenlere işaret ediyor:
“(…) Söz konusu kararların uygulanması Önder APO’nun süreci yürütüp yönlendirmesini, demokratik siyaset hakkının tanınmasını ve sağlam bütünlüklü bir hukuki güvenceyi gerektirir. Bu aşamada Türkiye Büyük Millet Meclisinin (TBMM) tarihi sorumlulukla rolünü oynaması önemli olmaktadır. (…)”
Numan Kurtulmuş’un mesajı
TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş’un PKK’nin kongre kararlarına ilişkin açıklaması, alıntıdaki beklentinin gerçekleşmesi adına umut vericidir:
“(…) Halkın her kesiminin kendini emin ve onurlu hissettiği bir ortam için siyaset kurumu, yargı, yasama ve yürütme erkleriyle birlikte sorumlulukla hareket etmek zorundadır. Bu süreç sadece Türkiye’nin değil, tüm bölgenin huzuru ve istikrarı için de tarihi bir imkandır. (Süreç) halkımızın katılımıyla, Meclis’imizin iradesinde ve hepimizin ortak sorumluluğunda yeşerecektir. (…)”
Yine iktidar cenahından gelen açıklamalar da benzer mahiyettedir. Ancak gelinen aşamada artık bu süreci hayatın içinde görünür kılacak, barış ve çözümü hissettirecek ivedi somut adımlara ihtiyaç olduğu açıktır.
Herkese davet
PKK, onurlu bir barış ve demokratik çözüm için üstüne düşen görevi çok hızlı bir şekilde yerine getirmiştir. Şimdi görev, Kongre’nin işaret ettiği üzere, herkesindir:
“(…) Hükümet ve ana muhalefet partisi başta olmak üzere mecliste temsili bulunan tüm siyasi partileri, sivil toplum örgütlerini, din ve inanç topluluklarını, demokratik basın kuruluşlarını, kanaat önderlerini, aydınları, akademisyenleri, sanatçıları, işçi-emekçi sendikalarını, kadın-gençlik örgütlerini, ekolojist hareketleri sorumluluk altına girerek barış ve demokratik toplum sürecine katılmaya çağırıyoruz. (…)”
