KCK Yürütme Konseyi üyesi Sabri Ok, Türkiye sınırları dışına çıkan 25 gerilla ile birlikte çağrı niteliğinde bir açıklama yaptı. Çatışma riski olan yerlerden gerillanın çekildiği açıklandı. Kürt düşmanı ve barış karşıtı güçlerin provokasyon yapma ihtimali de bu açıklamada yer aldı.
PKK Mayıs ayının ilk haftasında 12. Kongresini yaparak kendini feshetti, Türkiye’ye karşı silahlı mücadeleyi sonlandırdı. 11 Temmuz’da silah yakarak demokratik çözümde ısrar iradesi gösterildi. Şimdi de süreci olumsuz etkileyecek çatışmaları önlemek için bazı askeri güçler Türkiye dışına çıkarıldı. Türkiye ile PKK arasında süren çatışmalara benzer çözüm süreçlerinde böyle adımların atıldığı görülmemiştir. Bu adımlar PKK önderi olan Abdullah Öcalan’ın demokratik çözümdeki güçlü iradesini göstermektedir. Gerçekten de Kürt tarafının attığı adımlar şaşırtıcı ve çarpıcıdır.
Buna rağmen AKP-MHP iktidarının kamuoyunu tatmin edecek adımlar atmaması da anlaşılmaz bir durumdur. Hem Devlet Bahçeli ve Erdoğan anlaşarak İmralı’ya çağrı yaptılar hem de bu çağrıya olumlu cevap verilmesine rağmen verdikleri sözü tutmadılar! Kuşkusuz bu süreç bir al-ver süreci değildir. Ama Türkiye’nin demokratikleşmesi temelinde çözmesi gereken bir sorundur. Türkiye’nin çıkarını ve geleceğini ilgilendiren bir sorundur. Bu açıdan bu sorunun çözümü doğrultusunda adım atılmaması sorumsuzluk olmaktadır. Demokratikleşme tüm Türkiye’yi ilgilendiriyor. Demokratikleşme adımları atmak bir pazarlıktan öte Türkiye halklarına karşı sorumluluk gereğidir.
KCK Yürütme Konseyi üyesi Sabri Ok’un okuduğu açıklama ve gösterilen tutum nettir. Kuşkuya yer bırakmayacak temelde demokratik çözüm ve demokratik siyaset yapma iradesi ortaya konulmuştur. Bu açık iradeye rağmen Kürt tarafı şunu yapsın, bunu yapsın demek çözüm isteyen bir irade olmuyor. Bu, açıkça Kürtlere karşı yürütülen özel savaşın yeni biçimi oluyor.
Bu çağrıdan sonra demokrasi güçleri sıra AKP-MHP iktidarında, diyecektir. Zaten bir çözüm sürecinden söz ediliyor; ama demokratikleşme adımları atılmadığından iktidarın amacı konusunda kuşku duyuluyor. Hatta muhalefete ve muhalif basına yönelimle çözüm sürecinin toplumsallaşması engelleniyor, yorumları yapılıyor. Çünkü bu sürece toplumsal destek fazla olursa hükümet Kürt sorununun çözümü konusunda adım atmak zorunda kalır. Mevcut politikalar nedeniyle iktidar bunu istemiyor denilirse kim ne diyebilir!
Hukuki ve siyasi gereklilikler yerine getirilsin, demokratik entegrasyon yasaları yapılsın deniliyor. Abdullah Öcalan demokratik siyaset stratejisini Kürtlerin ve PKK geleneğinden gelenlerin önüne koyuyor. Bu da ancak demokratikleşme adımlarıyla olur. Yoksa hiç kimse cezaevine girmek için Türkiye’ye dönmez! Kürt halkının varlığı, özgürlüğü, kimliği ve özgür yaşamını savunanlar demokratikleşme olmazsa zindanı boylar. Öte yandan Kürtler, devlet politikası nedeniyle Türkiye’den duyguda ve düşüncede kopmuşlardır. Kim Kürtler, mevcut Türkiye’yle barışık yaşıyor diyebilir! Bu barışmayı sağlayacak olan da demokratik entegrasyon yasalarıdır. Yani Kürt kimliğini, dilini, kültürünü ve siyasi iradesini tanıyan yasalardır. Bunlar tüm Türkiye halklarının çıkarınadır. Bu yasaların hangisi Türkiye’ye zarar verir? Tabi Kürt inkarı sürmüyor ve Kürtleri Türkleştirme amacı güdülmüyorsa! Gerçekten Türkiye inkardan ve Kürtleri Türkleştirmekten vazgeçti mi? Bu soruya verilecek cevap mevcut Barış ve Demokratik Toplum sürecinin nereye evrileceğini gösterir.
İktidara yakın, yani yandaş basın silah bırakma nakaratını tekrarlıyor. Bir an için silah bırakmanın gündem olmadığı bir Türkiye düşünelim. Böyle olunca Türkiye’deki Kürt sorunu çözülmüş mü olacak? Demokratik çözüm sürecini gerektiren konular daha kapsamlıdır. Bu açıdan silah bırakma nakaratı ve demagojisi yapılarak Türkiye halkını aldatmaktan ve Türkiye’ye zaman kaybettirmekten vazgeçilmelidir.
Türkiye anlaşılmaz bir ülkedir. Kürtler, Türkiye ile birlikte yaşamak istiyor. Türkiye ise Kürtlerin bu iradesini ve tutumunu anlayacağına, Kürtleri kendinden uzaklaştıran bir politika izliyor. Eğer mevcut bu süreç de başarısız olursa Kürtlerdeki kopuş daha da hızlanır. Bu açıdan demokratik entegrasyon yasalarını çıkarmak Türk devletinin ve siyasetinin tek doğru politikası olur. Sağduyulu yaklaşıp bu politika mı izlenecek, yoksa eskide ısrar devam mı edecek?
Kürt tarafı çatışma riski olan alanlardan gerillayı çekiyor ve Türkiye’nin adım atmasına güçlü bir zemin sunuyor. Bu nedenle ‘sıra devlette’ söylemi haklı ve yerinde bir söylemdir.
