Dostlarımız bize “Ya sizi oradan çıkaracağız ya da biz geleceğiz oraya” diyorlar. Doğrusunu isterseniz, hiç kimsenin yanımıza gelmesini istemeyiz! Ne yapıp yapıp barış ve demokratik toplum sürecini başarıya ulaştırmalıyız. Kişisel özgürlük talebimizden çok, sürecin başarısı ve gidişatı ilgilendiriyor bizi. Eş başkanlarımız dokuz yıldır, bizler ise beş yıldır tutsağız
Nazmi Gür
Bir yandan küresel ısınma, sıcaklar ve orman yangınları, gerçekten can sıkıcı. İnsan türü, yaşadığı gezegeni yok ediyor! Mars gezegeni var diyeceksiniz belki yaşamın devamı için; ama orası da sadece Elon Musk’a ancak yeter. Hiç iyi şeyler olmayacak mı ya da hiç iyi şeyler olmuyor mu? Oluyor elbette: İşte Barış ve Demokratik Toplum süreci…
Bu sürecin sadece Türkiye’ye değil, bölgeye ve dünyaya nefes aldıracağı inancındayım. Fakat çatışma çözümü süreçlerinin en önemli ilkelerinden biri “bisikletin pedallarını durmadan çevirmektir” 1. Çözüm sürecinde maalesef ‘bisiklet’ devrildi. Gidonu elinde bulunduranlar, pedalı çevirmeyi reddettiler. “Gidonu biz tutalım, pedallarını başkası çevirsin” yaklaşımı sonuç vermedi. Vermedi çünkü pedalları aynı anda ve birlikte çevirmek gerekiyor.
Barış ve Demokratik Toplum sürecine inancım tam. İyimserim, hep birlikte çalışırsak, yine birlikte başarırız. Çok yönlü süreçler bizi bekliyor. “Silahsızlanma tam sağlansa bile” (yani öngörülen sürede) asıl işler o zaman başlar. Hem de uzun yıllara yayılan demokrasi, insan hakları, kadın hakları, ekoloji, demokratik ekonomi, siyasal ve kültürel haklar vs. daha birçok alanda bizi bekleyen ve belki de nesiller boyu sürecek bir mücadele gerekiyor. Hukuk ve adalet mücadelesini, gerçeklerle yüzleşmeyi de bu listeye eklersek, sanırım “yükümüzün” ne kadar ağır olduğu gerçeği anlaşılacaktır.
Geçen gün Mithat Sancar hocamız “Barışı toplumsallaştırmalıyız” dedi. Barış ve Demokratik Toplum sürecinin temel odağı da budur. Burada hiç kuşkusuz en önemli görev DEM Parti’ye ve bir bütün olarak sivil demokratik kitle örgütlerine düşüyor. Esas olarak DEM Parti’nin günümüzde ve güncel olarak, önünde duran iki temel görev-misyon var: TBMM’de çözüm için bütünlüklü bir stratejiyle müzakereleri ve diyaloğu yürütmek; ikincisi, Mithat Sancar’ın dile getirdiği barışın toplumsallaştırılması konusunda, ülke içinde ve dışında halklarımızı örgütleyerek, halklarla organik bağ kurmak, mümkün olduğunca her kesime ulaşmak için ‘yeni yollar aramak; yeni yollar yaratmak’.
Bu temel iki görev konusunda eş başkanlarımızın kimi simgesel ama bence çok anlamlı girişimleri oldu. Örneğin Eren Bülbül’ün annesinin aranması gibi. Bu örneklerin çoğaltılması “sürece” ciddi katkı sağlayacaktır. Çok heyecanlı, bir o kadar da kaygılı ve temkinli ama her zaman iyimser bir bakışı korumaya çalışıyoruz. Çatışma çözümleri konusunda çok zengin bir deneyim ve müktesebat var.
Mevcut iktidarın ya da yönetimin tavrı şöyle: Dünyadaki deneyimlerin aksine, sanki bütün dünya hep yanlış -bir tek doğruyu biz (Türkiye) biliyoruz ve uyguluyoruz. Ters-yüz edilmiş bir süreç işletilmeye çalışılıyor. Oysa başarı -yukarıda söylediğim gibi- bisiklette pedalları birlikte çevirmekten geçiyor. Karşılıklı güven ve irade tam olunca (bu ters-yüz edilme) bir istisna teşkil edebilir; ancak “demokratik çözüm” ülkedeki yurttaşların ezici çoğunluğunu kapsayabilir. Aksi bir durum ‘tıkanıklıklara’ ve krizlere yol açabilir.
Yaşamını insan hakları, demokrasi, barış ve demokratik siyasete adamış biri olarak söylemeliyim ki, zihinsel, felsefi, ideolojik ve siyasi dönüşümü öngören bu yeni paradigma “içselleştirildikçe” başarı şansı bir o kadar artacak ve inanıyorum ki, demokratik siyasetteki ısrarımızın meyvelerini bizden sonraki nesiller toplayacaktır. Esas olarak Türkiye’yi de değiştirip dönüştürecek bu güç olacaktır.
Dostlarımız bize “Ya sizi oradan çıkaracağız ya da biz geleceğiz oraya” diyorlar. Doğrusunu isterseniz, hiç kimsenin yanımıza gelmesini istemeyiz! Ne yapıp yapıp barış ve demokratik toplum sürecini başarıya ulaştırmalıyız. Kişisel özgürlük talebimizden çok, sürecin başarısı ve gidişatı ilgilendiriyor bizi. Eş başkanlarımız dokuz yıldır, bizler ise beş yıldır tutsağız.
Kişisel olarak her birimizin -haksız ve hukuksuz bir biçimde- ödediği ağır bedellere tüm demokratik kamuoyu tanıktır. Yeter ki, ülkede gerçek barış sağlansın. Bizler ödediğimiz bedelin sözünü bile etmeyiz. Hannibal’in ünlü sözünü hatırlatmak isterim: Ya bir yol bulacağız ya da bir yol yapacağız! Gerisi kararlılığımız ve yeteneklerimize bağlıdır…
