Caferağa ve Osmanağa Mahallesi sakinleri, Süreyya Operası önünden 37 haftadır ‘katliam yasasına’ tepki göstermeye devam ediyor. Her hafta işlenen hayvan cinayetlerini, hayvana ve gönüllülere yönelik şiddet vakalarını duyuran yaşam savunucuları her canlının yaşam hakkını savunacaklarını belirtti
Duygu Kıt
Kadıköy Caferağa ve Osmanağa Mahallesi sakinleri, 37 haftadır “katliam yasası” olarak adlandırılan Hayvanları Koruma Kanunu’na tepki göstermeye ve eylem yapmaya devam ediyor. 20 Aralık 2024’ten beri her cumartesi günü Kadıköy Süreyya Operası önünde bir araya gelen hayvan dostları söz konusu yasanın koruma değil imha, sürgün ve yok etme yasası olduğunu belirterek yaşam hakkının korunmasını talep ediyorlar. Caferağa ve Osmanağa Mahalleleri Hayvan Dostları adına Yeliz Yiğit devam eden eylemleri ve talepleri hakkında gazetemize konuştu.
‘Sokağımızdaki her hayvanı tanımak’
Aktivist Yeliz Yiğit 30 Temmuz 2024 tarihinde “Hayvanları Koruma Kanunu” adıyla çıkarılan yasaya karşı yaşam hakkı savunucuları olarak mücadeleye başladıklarını belirtti. Yeliz Yiğit bir araya geliş amaçları hakkında şu bilgileri verdi:
“Katliam yasası, mahallelerimizi doğrudan hedef alıyordu. Gece yarıları belediye ve Tarım-Orman Bakanlığı araçlarının sokaklarımızdan hayvan toplayacağını biliyorduk. Bu yüzden örgütlenmeye kendi mahallelerimizde başladık. Mahalle direnişimizin temeli ve amacı çok açıktı: Toplamalara karşı birlikte mücadele etmek, ‘kısırlaştır–aşılat–yerinde yaşat’ çözümünün tek yol olduğunu hem siyasilere hem yurttaşlara anlatmak. Hasta, yaralı ya da toplanma riski altındaki hayvanları mahalle içinde kurduğumuz ihbar sistemiyle korumak. Besleme ve kısırlaştırma yapan mahalle sakinlerimizi artan şiddet olaylarına karşı savunmak.”
‘Mücadeleye kesintisiz devam ettik’
Yasa çıktıktan sonra Anayasa Mahkemesi’ne yürütmeyi durdurma talebiyle itiraz başvurusu yaptıklarını fakat dokuz ay sonra yürütmeyi durdurma taleplerinin reddedildiğinin bilgisini veren Yeliz Yiğit şöyle devam etti:
“AYM, itirazlarımızı; imza kampanyalarımızı, sayısız CİMER şikâyetimizi, sosyal medyadan yaptığımız çağrıları, telefon yağmurunu, kitlesel eylemlerimizi, günlerce süren Gebze ve hala sürmekte olan Ümraniye yaşam nöbetlerimizi görmezden geldi. Ama biz yine de sokakları bırakmadık. Çünkü biz, sokaktan gelen katliam haberlerini, barınak dedikleri ölüm kamplarında yaşanan şiddeti, katliamı normalleştirmiyoruz. Onların şiddeti meşrulaştırmak için kurduğu algı oyunlarına, yandaş medyanın yalanlarına boyun eğmiyoruz. Bizim tek hedefimiz, yurttaşlara gerçekleri anlatmak.”
‘Amacımız her türden hayvanın sesini duyurmak’
“Biz sokaklardan çekilirsek, sokaklar toplama araçlarıyla ve hayvan kanıyla dolacak. Bu yüzden herkesi kendi mahallesinde, kendi sokağında dayanışmaya; süregiden katliamlara karşı ses çıkarmaya çağırıyoruz.” diyen Yeliz Yiğit,
“Her hafta yaptığımız basın açıklamalarımızı da bu amaçla sürdürüyoruz. Açıklamalarımızı dört ana başlık altında toparlıyor, haftalık gündemimizi kayıt altına alıyoruz. Çünkü bu sadece vicdani değil, aynı zamanda hukuksal bir sorumluluk. Yaşam hakkı güvence altına alınmadıkça ne bizler ne de sokaktaki dostlarımız güvende olmayacağız.” şeklinde devam etti.
‘Yandaş medya en azılı savunucu’
Yeliz Yiğit katliam yasası için yandaş medyanın korku ve nefret pompaladığına, katliamı nefret diliyle meşrulaştırıldığının altını çizerek sözlerini şöyle sürdürdü:
“Bu ülkenin utanç defteri her gün yeni bir hayvan cinayetiyle, yeni bir katliamla kana bulanıyor. Sokakta yaşayan hayvanları güvenlik bahanesiyle sorun ilan edenlerin kim olduğunu biliyoruz. Nefret politikaları üretenlerin, toplumu, doğayı ve yaşamın her bir parçasını hedef alan bu planlı, kirli, imha politikasını yürütenlerin kim olduğunu biliyoruz. Bu propagandayı besleyen, yandaş medyanın bu kanlı seferberliğin en azılı savunucusu olduğunu biliyoruz. Çünkü bu bir algı savaşıdır; nefretle meşrulaştırılmaya çalışılan bir yok etme seferberliğidir.”
‘Barınaklar birer ölüm kampı’
Yeliz Yiğit yetkililerce söylenilenin aksine toplanılan hayvanların barınaklarda ölüme terk edildiğini ve hiçbir bakımın söz konusu olmadığını aktararak,
“Her fırsatta reklamını yaptıkları barınaklar, gerçekte ölüm kamplarından ve tecrit merkezlerinden farksızdır. Barınak rehabilitasyon merkezi değildir; hayvanların izole edildiği, saldırganlaştırıldığı, yaşam becerilerinin ellerinden alındığı, onurlarının kırıldığı, dört duvar arasında çürütüldükleri birer hapishanedir. Padoklarda hijyen sağlanmadığı için köpekler kendi dışkılarının içinde yaşamaya zorlanıyor. Yeterli personel olmadığı için bir avuç şanslı köpek dışında hiçbiri yürüyüşe çıkarılamıyor. Gerekli bütçe ayrılmadığı için hayvanlar sağlıksız mamalarla besleniyor, hasta olanların tedavileri yapılmıyor” dedi.
Yeliz Yiğit şunları belirtti: “Biz biliyoruz ki ormanları, havayı, toprağı, nehirleri yok edenlerle hayvanların yaşam hakkını yok edenler aynı ellerdir. Maden yasalarıyla, rezerv alanı kararlarıyla, ekoloji rantlarıyla zeytinlikleri, ormanları, meraları şirketlere peşkeş çekenler; aynı zamanda sokak hayvanlarını da ölüme mahkûm edenlerdir. Bu düzen yalnızca hayvanlara değil, toprağa, ağaca, suya, bütün yaşama savaş açmıştır. Biz biliyoruz: Yaşamı arsaya çeviren, doğayı metalaştıran bu anlayış; hayvanların sokaklarını, insanların mahallelerini, hepimizin yaşam hakkını gasp ediyor.”
‘Köpekler değil, katiller toplanmalı’
“Biz ezilenler ses çıkarabiliyoruz ve ezilenin de ezileni olan hayvanlar için konuşmak zorundayız” diyerek cezasızlık politikalarına tepki gösteren Yeliz Yiğit, hayvanların yaşam hakkı gaspına karşı dayanışma çağrısı yaptı. Yeliz Yiğit son olarak şu ifadeleri kullandı:
“Bu ülkede adalet sistemi öyle çürümüş ki; tecavüzcüleri, işkencecileri, kadın katillerini, çocuk istismarcılarını, hayvana tecavüz edenleri koruyor; cezalandırması gerekirken ödüllendiriyor. Kürt halkına, LGBTİ+’lara, öğrencilere, işçilere, kadınlara, ezilenlere hak aradığı için yıllarca hapis yolu gösteren bu sistem, hayvanlara, kadınlara, çocuklara şiddet uygulayanları ise serbest bırakıyor. Fail taraftarı haline gelmiş Türk adalet sistemi bugün katillerin, tecavüzcülerin kalkanı olmuş durumda. Çünkü adalet bir zincirdir; o zincirin bir halkası koptu mu, bütün yaşam dağılır. Cezasızlık şiddeti sıradanlaştırır ve yeniden üretir. Biliyoruz ki katiller, sorumlular cezalandırılmadıkça bu ülkede hiçbir ezilen güvende olmayacak.”
