Roboskî katliamında 2 kardeşini kaybeden, eşi ise tek tanık olarak kurtulan Sevim Encü, devletin eşi Servet Encü’ye defalarca ifadesini geri alması için baskı yaptığını söyledi
Şirnex’in (Şırnak) Qileban (Uludere) ilçesine bağlı Roboskî köyünde 28 Aralık 2011 tarihinde Türk Silahlı Kuvvetlerine (TSK) ait savaş uçaklarından atılan bombalarla 19’u çocuk 34 kişi katledildi. Askerlerin bilgisi dahilinde sınırı geçen 34 kişi savaş uçaklarının bombardımanında katırlarıyla birlikte katledildi. Hayatını kaybedenlerin 27’si Encü ailesine mensuptu.
Katliamın ardından “Taksirle ölüme sebebiyet vermek” gerekçesiyle başlatılan ve gizlilik kararı alınan soruşturmada, Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı 11 Haziran 2013’te “görevsizlik” kararı vererek, dosyayı Genelkurmay Askeri Savcılığına gönderdi.
Avukatların karara itirazının reddedilmesi üzerine soruşturma dosyası Anayasa Mahkemesi’ne taşındı. Genelkurmay Askeri Savcılığı, soruşturma dosyasına ilişkin 7 Ocak 2014’te “Türk Silahlı Kuvvetleri’nin kusuru yok” iddiasıyla “takipsizlik” kararı verdi.
AYM’nin başvuruyu reddetmesi ile iç hukuk yolları tükendiği için 34 kişinin yakınlarından oluşan 281 kişi, 23 Ağustos 2016’da Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne (AİHM) bireysel başvuru yaptı, ancak başvuru 17 Mayıs 2018’de “belge eksikliği” gerekçesiyle reddedildi. Katliamın üzerinden tam 13 yıl geçti ancak halen tek bir kişi bile yargılanıp cezalandırılmadı.
Katliamın tek tanığı
Roboskî katliamında kardeşi Orhan (17) ve Zeydan Encü’yü (21) kaybeden Sevim Encü’nün eşi Servet Encü de katliamın tek tanığı. Katliamdan 6 ay önce annesini yitiren Sevim Encü, daha annesinin yassını tutarken, 2 kardeşinin de katledilme haberini alır. Katliam üzerinden 2 yıl geçmeden bu sefer de babası Halil Encü’yü kaybeder. Katliamın tek tanığı ve saldırıdan yaralı olarak kurtulan eşi Servet Encü’den dolayı devletin baskı ve tehditler sürekli olarak devam eder. 9 Mart 2014 yılında Roboskî katliamından yaralı olarak kurtulan Servet Encü çocuklarıyla birlikteyken, evi kimliği uzun namlulu silahlar ile taranır. Ev çevresinde 10’ü aşkın mermi kovanının bulunduğu saldırıdan Encü ve ailesi saldırıdan yara almadan kurtulsa da olayın failleri hala bulunamadı.
Baskılar sürdü
Devletin baskıları yüzünden Servet Encü, 2014 yılında çocuklarını da alıp Federe Kürdistan Bölgesi’ne göç etmek zorunda kalır. Ancak orada 9 ay kaldıktan sonra geçim sıkıntısı nedeniyle tekrar köyüne döner. Encü ailesine dönük baskılar hem köy karakolu ve Şırnak Jandarma Komutanlığı tarafından tekrar devreye konulur. Karakol tarafından katliama dair verdiği ifadeyi geri çekmesi istenen Servet Encü’nün duruşu değişmez.
‘İmdadına koşarken katledildi’
Servat Encü’nün eşi Sevim Encü, ailesi üzerindeki baskının halen sürdüğüne dikkat çekerek, “Bizler devlete minnet etmiyoruz” dedi.
İki kardeşinin Roboskî katliamın da katledildiğini anımsatan Sevim Encü, yaşananları şu şekilde anlattı: “O gün küçük kardeşim Orhan, ‘ben sınıra gidip okul için harçlık toplayacağım’ dedi. Babam ona gitmemesini söyledi. Ancak o gideceğini söyledi. O gittikten bir müddet sonra kardeşim Zeydan da gitti. Orhan sınırın bu tarafında bombalanırken, Zeydan ve arkadaşları sınırın diğer tarafındaydı. Zeydan arkadaşlarının ısrarlarına rağmen kardeşi Orhan’ın imdadına koşarken katledildi. Aradan 13 yıl geçti ama sanki olay bugün olmuş gibi hafızamda. Onlar tek bir gün bile gözümüzün önünden gitmediler. Bu katliamda parmağı olan her kim varsa dilerim ki; biz ne yaşamışsak onlar da aynısını yaşarlar” dedi.
Sevim Encü, “Kardeşlerim gittikten sonra da 2 saat boyunca bekletmişler. Bombalandıkları zaman da yemeklerini yiyorlarmış. Halen inanıyoruz; bir gün mutlaka bu katliamın failleri hesap verecek” diye konuştu.
‘Kimse sahip çıkmadı’
Devletin katliamdan sağ kurtulan eşinin ifadesinin geri alması için her türlü baskı ve tehditte bulunduğunu kaydeden Sevim Encü, “Eşim tek bu katliamdan sağ olarak kurtuldu. Birçok insan bizim eve geldi ve onu dinledi. Gelen herkes ona, ‘bizler sana yardımcı olacağız, seni koruyacağız’ dedi. Ancak kimse bize sahip çıkmadı. Bu yüzden artık eşim anlatmıyor ve konuşmuyor. Eşim de ‘artık yeter yoruldum’ diyor. Bu katliamdan sonra devletin üzerimizde baskı ve tehditleri de hiç bitmedi. Bizler bu tehditlerden dolayı evimizi buradan taşıdık. 9 ay boyunca Federe Kürdistan Bölgesi’nde kaldık” ifadelerini kullandı.
‘Eşime ifadeni değiş dediler’
Federe Kürdistan Bölgesi’nde 9 ay kaldıktan sonra geçimin sıkıntıları yaşadıklarını ifade eden Sevim Encü, şöyle devam etti:
“Kardeşim Başûr’a yanımıza gelerek Roboskî’ye dönmemizi istedi. Kardeşimin desteği ile tekrar köye döndük. Asker neredeyse her gün eşimi karakola ifadeye çağırdı. Bir gün askerler gelip eşimi karakola götürdüler. İfadesini değiştirmesini istediler. Eşime, katliamın kimin tarafından yapıldığını ‘bilmiyorum’ demesini istemişler. Eşim, vicdan sahibi olduğunu ve 34 köylünün hakkının kaybolmasına izin vermeyeceğini söylemiş. Eşim, ‘Ben de onlarlaydım her şey gözlerimin önünde oldu. Nasıl kimin yaptığını bilmediğimi söyleyebilirim” demiş. Devlet ona, ‘sen bu ifadeni geri al sözümüz olsun, sen ne istersen sana veririz. Seni ve çocuklarını maaşa bağlarız ve memur yaparız’ demiş. Ancak eşim bunu kabul etmedi ve davasından vazgeçmedi. Fakat bugün kimse bize sahip çıkmıyor. Baskılara rağmen korucu ve ajan olmadık. Bizler bu devlete minnet etmiyoruz. Bizler alın terimizle ve el emeğimizle kazanıp geçiniyoruz. Hiç kimse açlıktan ölmez, ama gidenler gitti mi geri dönmez.”
Haber: Zeynep Durgut \ MA
