Ahmet Güneş

Tüm bilmelerin sonrasında duruyoruz. Çığlıklar, kahkahalar, yara izleri, acılar, kederler, can sıkıntısı, yürümek, koşmak, durmak ve daha bir sürü şey...

Evet, enkaz. Yaşadığımız her yer, tanıdığımız herkes birer enkaz. Geçmiş, görülenler, yaşananlar ve yaşamak istediklerimiz toplu bir yıkıma gebe. Bununla...

Bizim tarihimizi yazıyorlar, biz yokken. Bizim acımızı konuşuyorlar, biz yok olmuşken. Derdimize olmayan deva, yaşamımıza ceza buluyorlar. Biz yokken her...

Fiyasko bir geçmiş, buğulu bir gelecek, orta yerde duruyor ve herkesi peşine takmakta ısrarlı. Hatırlıyorum, eskiden iyiler övülürdü, şimdi avutma...

Gitmenin acı yurdu, unutmanın zoru var. Her şey bir şeyleri devrediyor ve onunla yaşamanın telaşı herkese ve her nesneye siniyor....

Çıldırmış umutlar, birer kâhin gibi vaaz veriyor herkese. Sonra başlıyor uzun bir uyku misali bir itaat zinciri. Yaşayan, yaşayacak olan...

Eskide kalmış bir an bazen çok uzun sürüyor. Değiştirdikleri de değiştiremedikleri de upuzun kalıyor. Artık uzak bir yangın gibi ancak...