Muraz Arslan’ın Lil Yayınları’ndan çıkan Takunyalı Rahvan Atlar kitabı öykü kategorisinde gösterilse de bunun çok ötesindeki anlatıları barındırmakta. Yazar, edebiyatın çoklu disiplinlerini bir potada harmanlarken kendine has bir teknik kullanır
Ayhan Kavak*
Kadim’in kendini bulması, unutulanları açığa çıkarması uğruna yaptığı yolculuktur dillendirilen. Toprağın altında saklı kalan, tarihin yoğrulmuş anılarından derilip Anadolu’nun bin bir höyüğünden taşan fısıltılardan anlam dünyasına varmanın arayışının ete-kemiğe büründürülmesidir anlatılan.
“Takunyalı Rahvan Atlar”da on beş hikâye mevcut. On beşinci olan “Kavuşma” dışında her bölümü tamamlayan bir şiir de bulunmakta. Böyle yapılarak yazımsal çalışma da zenginleştirilmiştir. Kadim’in serüveninin ilk anlatısı, “Geldim, Gördüm, Yendim”dir. Kadim’in doksan dokuzun ardından gelen olduğu söylenir. Yazar Arslan’ın belirttiklerinden dolayı Kadim’i yüzüncü adla ilintiledim. Kahramanın erkekten kadına dönüşmesi ve tecavüze uğramasıyla kadının teninde Tanrı’nın sustuğuna vurgu yapılır. Bu yönlü çağrışımlarla yaşatılan trajedilere de gönderme yapılır.
Yazar, eserini çatarken simgesellikten epey yararlanır. Anadolu topraklarına gövermiş ve unutulmuş medeniyetlerin izlerini arayan Kadim, aklıma Ahmed Arif’in şiirini getirdi.
‘Beşikler vermişiz Nuh’a, salıncaklar hamaklar, Havva Anam dünkü çocuk sayılır, Anadolu’yum ben anlıyor musun…’ Ozan’ın şiirinde belirttiği Anadolu’nun kadimliğinin yanı sıra gizlerini çözmenin ve toprakça unutuluşa bırakılmış medeniyetlerin toplumsal hafızada yok edilemeyeceğine işaret ederken gün yüzüne çıkarmak için Kadim, yolculuğa çıkarılır. Hani “Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür” denir ya, bunun tam tersine Kadim’in arayışı vardır. Kadim, nisyana karşı belleğin evrensel bilgilerinin ilmine ulaşmaya çalışır. Yazar Arslan’ın onuncu anlatıda belirttiği gibi, “Anadolu toprağına sırlanmış eski medeniyetlerin fısıltıları, bu yeni yolculuğun yankılarıyla dolu. Kadim, içindeki ışıkla ve hafıza toplayıcılarının unuttuğu anılarla, zamanı yeniden örmek için yola çıktı. Hafıza geri gelene, kaybolan hikayeler tekrar canlanana kadar bu yolculuk bitmeyecekti.”
Süregelen bu yolculuğun sonunda Kadim’in kendisiyle ilgili iki köklü hikayesine tanıklık edeceğiz. Her ikisi de Kadim ile alakalıdır. İlki, şiirlerin, mısraların ve ağıtların içinde saklanmış Kadim’in hikayesiyken; ikincisi, daha zamanın zaman olmadığı demlere işaret eden, yıldızları doğuran, dağları ve denizleri nefesiyle şekillendiren ezeli Kadim’in hikayesidir. Neticede iki Kadim’in içsel döngüsünde birbirlerini yaratıp yeniden unutarak süren bir yolculuğun kahramanına odaklanır. İnsan ve ezel Kadim’in bir araya gelmesini konu edinen Takunyalı Rahvan Atlar’ın olay örgüsü yoğun metinlerle perçinlenmiştir. İnsan Kadim, evrenin kayıp parçalarını toplayan hikâye anlatıcısıyken; Ezeli Kadim de tüm var oluşun özütü olmaktadır.
Yazar her iki Kadim’i aynı anda yeryüzünün en eski rüyasında birleştirir. Mevcut anlatının atmosferine girdiğinizde sizleri anlam yüklü bir yolculuk bekleyecektir. Takunyalı Rahvan Atlar’la nisyana bırakılan bilgilerin güneş görmesine vesile olan bu eser yepyeni alanlara götürecek, anlam yüklü dünyalara kapı aralayacaktır. Kadim’in arayışı aynı zamanda yeryüzünün vicdanına tekabül eden gök kubbede yankılanan acıların derilmesi olarak da algılanabilmekte.
Yazar Muraz Arslan böylesi derinlikli bir yazımsal süreci denerken kullandığı dil ve biçeme özel önem verir. Haliyle mistik ögeler barındıran, çok katmanlı, sembollerle işlenmiş, lirizmle yoğrulmuş bir üslup geliştirmiştir. Kanımca bu tarzla ilgiyi canlı tutmak açısından seviye katan bir yazımsal serüveni başarmıştır.
Bu güzel ve anlamla çalışmasıyla okuyucunun önüne çıkan Yazar Muraz Arslan’ı kutlarım. Kim bilir, sayfaların sınırlayıcılığından olsa gerek, kadim anlatıları her boyutuyla bir başka dosyasında sergileyerek anlam dünyamızı daha bir enginleştirir. Yazarın yazımsal hayatında kalemine zeval gelmesin!
*Dr. Ayhan Kavak, halen Konya-Ereğli Yüksek Güvenlikli Cezaevi’nde tutulmaktadır.
